Op Menorca gaan de mensen heel direct met de dieren om. Als je een hekel aan katten hebt en de buurvrouw van 80 jaar heeft er een stuk of acht, dan ben je al heel 'goed' bezig (vind je zelf) als je haar zoon éénmaal waarschuwt. Natuurlijk moeten er niet steeds katten bijkomen. En het oudere moederpoesje kreeg ieder jaar jongen. En haar dochtertje ook. Maar om ze nou te vergiftigen?!? Gelukkig kreeg Marlene er weet van. Ze vertelde ons, dat ze allemaal nog gecastreerd moesten worden en dat de meesten niet terug konden komen. Vier katjes hebben we bij ons huisje uitgezet, waarvan er twee gebleven zijn: Leentje en haar zusje Marina. De laatste is heel erg schuw, maar heeft een goed voederadres bij buurvrouw Martine gevonden.
En ons Leentje? In het begin was ze ook heel erg schuw. Ze draaide wel al vrij snel om mijn benen heen, maar aanraken ho maar. Dan kon ik een vinnige uithaal verwachten. Hoe anders is het nu! Als ik haar 's avonds roep, komt ze aangespurt. Ze houdt niet op met praten, loopt voor me uit of schiet me voorbij en is duidelijk dolgelukkig, dat ze weer mee naar binnen kan. We hebben een eigen mandje voor haar voor de kachel staan. Met een etensbakje en waterbakje ernaast. En natuurlijk haar leukste speeltjes. Maar het liefst wordt ze gestreeld. En als we er niet zijn, is er altijd nog buurvrouw Martine, die een extra bordje voor haar klaar zet.
In oktober 2013 ging het slecht met Leentje. Ze bleek suikerziekte te hebben en we hebben haar daarom meegenomen naar Nederland. Het is onmogelijk om straatkatjes op Menorca tweemaal daags insuline te geven en er ook nog eens voor te zorgen, dat ze alleen diabetic voer eten. Eenmaal hier bleek ze genoeg te hebben aan alleen afgepast diabeetvoer. En ze heeft zich al snel aangepast. Alle andere katten accepteren haar gelukkig.
In maart 2014 ging Leentje duidelijk slechter lopen. Dus mocht ze weer een keer naar de dierenarts. Ze blijkt HD te hebben en ook nog ernstige artrose aan beide knieën. Ook heeft ze haar rechterachterpootje gebroken gehad op Menorca en dat is verkeerd aan elkaar gegroeid. Hoeveel pech kan een katje van ruim 3 jaar oud hebben!?! Gelukkig kunnen we haar dagelijks glucosamine en pijnstillers geven. Ze rent nu weer hard achter haar vriendinnetje Lindy aan en springt ook weer vlot op tafels. Leentje, we blijven voor je zorgen!