Zoals overal langs de Middellandse Zee zijn er op Menorca veel straatkatten.
In de zomer worden ze door de toeristen heel goed gevoed, in de winter is er veel te weinig voedsel zodat ze vaak verhongeren. Ook is er veel inteelt, zodat er allerlei ziektes voorkomen. De 'oplossing' die de bevolking heeft is: vergiftigen of afschieten. De overheid is redelijk onverschillig over het welzijn van de katten.
Ze genieten over het algemeen daarom geen enkele bescherming.
Gelukkig kunnen we wat betekenen voor deze dieren.
Er zijn heel wat organisaties werkzaam op het eiland. Dierenbescherming Ciutadella, dierenbescherming Mahon, Tierhilfe Menorca, Cats in need Menorca en onze stichting Dierenhulp Menorca. Aangezien we allemaal maar heel erg beperkte middelen hebben, proberen we zo goed mogelijk samen te werken in het belang van de dieren. En dat lukt vrij aardig. We zouden alleen nog veel meer willen doen. Aan handjes geen gebrek, iedereen is heel erg enthousiast, het ontbreekt ons vooral aan geld om betere opvang en verzorging voor de katten (en honden) te kunnen realiseren. Iedere keer, dat we weer samen een dier hebben kunnen redden, zijn we blij. We hopen hier nog heel lang mee door te kunnen gaan.
In de loop der tijd hebben we vele katten persoonlijk leren kennen. Soms omdat ze iedere keer als we bij hun voederplaats zijn meteen aan komen lopen en uitgebreid gestreeld willen worden. Soms omdat ze een tijdje bijons hebben moeten logeren omdat ze ziek zijn geweest en de dierenarts medicatie voorgeschreven heeft. Soms omdat ze als kitten van 5 à 6 weken in onze regio gedropt zijn. Soms ook, omdat we ze een aantal maanden gemist hebben en ze dan toch nog blijken te leven. Al deze dieren zijn ons zeer dierbaar. Ze hebben ons hard nodig. Daar staat tegenover, dat wij heel veel plezier aan ze beleven en ons er iedere keer weer over verwonderen, dat ieder dier anders is.
Honden worden op Menorca gezien als statussymbool, als dier om mee te jagen of om het erf te bewaken. Zó'n hond ligt dan zijn hele leven aan een heel korte ketting in zijn eigen uitwerpselen. Af en toe krijgt hij wat restjes eten toegeworpen. Een teef moet aan de ketting jongen en haar welpjes grootbrengen.
Honden, die men niet meer wil, worden zomaar ergens gedropt of naar de plaatselijke asiels gebracht.
Deze hebben nauwelijks middelen om de dieren te voeren en ook niet om ze te verzorgen (te weinig geld en mensen). Als er niet snel iemand komt om de hond uit het asiel te halen, laten ze hem inslapen. Regelmatig krijgen wij dan ook de vraag, om een hond die extra verzorging nodig heeft - ze zijn drachtig of ziek - op te nemen. Marlene - onze oudste vrijwilligster - heeft zo altijd wel één of meer honden in huis gehad. Daarnaast werken wij nauw samen met Tierhilfe Menorca. Deze duitse organisatie probeert sinds vele jaren veel van deze honden te helpen. Ze gaan naar de asiels in Mahon en Ciutadella, onderzoeken dan zoveel mogelijk honden en proberen voor deze dieren een goede plaats te vinden in Duitsland.
We hebben al vaak kunnen dienen als "Flugpaten" (vluchtpleegouders), wat betekent, dat als wij voor de terugvlucht op het vliegveld zijn, er vier of vijf dieren gebracht worden, die onder onze zorg naar Düsseldorf vliegen. Daar staan dan weer andere vrijwilligers klaar, die ze overnemen en een of meer dagen bij hen in huis houden, tot ze weer verder getransporteerd worden en een goed thuis krijgen.
Aan onze kant (het westen) van het eiland concentreren de straathonden zich vooral in Cala Morell.
Veel eilandbewoners brengen hun "overbodige" hond daar naar toe. De dierenbescherming van Ciutadella doet haar uiterste best om voor deze honden te zorgen.
We hopen in de toekomst ook voor honden een permanent thuis te kunnen maken. Daar is echter heel veel geld voor nodig.Dat zal alleen maar kunnen als alle dierenorganisaties op het eiland heel intensief samenwerken - dit gebeurt gelukkig nu al heel bgoed - maar vooral als we veel regelmatiger inkomsten hebben. Aan de mensen van de dierenbescherming zal het niet liggen.
